A trip to beautiful
Artistic Needs 2021 | Albumhoezen
De minor Artistic Needs heb ik bewust gekozen, omdat het een minor is waarbij je kunt experimenteren. Het is geheel je eigen project en je maakt je eigen keuzes. Als ontwerper merk ik dat ik daar behoefte aan heb. Als maker maak je je eigen groeiproces door, zodat je je eigen artistieke identiteit kunt ontdekken. Ik wil blijven leren en blijven experimenteren. Ik wil mijn interesseveld verbreden, maar tegelijkertijd ook verkleinen door de in mijn ogen niet-interessante velden te elimineren.
Dat brengt me bij het medium albumhoezen. Mijn vader maakt namelijk zijn eigen muziek en hij schrijft zijn eigen teksten. Hij treedt samen met zijn band a trip to beautiful regelmatig op. Mijn vaders wens is om zijn muziek bij een studio op te nemen. Hij heeft mij destijds gevraagd om voor zijn muziek albumhoezen te ontwerpen. Dit medium leek me erg interessant, maar ook zeker een uitdaging. Ik moet namelijk het gevoel en de emotie van ieder liedje overbrengen in plat, stilstaand beeld. Dit vergt een sterk ontwerp om dit te realiseren.
You can’t hurt me now | Het verhaal
Voor de kust van Scheveningen kwamen op 11 mei 2020 vijf surfers om in het schuim. De zon scheen die dag uitbundig en de zee begon langzaam op te warmen. Door Corona hadden de surfers hun werk als surfinstructeurs op een laag pitje moeten zetten. Dit leek de perfecte dag, alleen stond niet iedereen te popelen om het water in te gaan. De een moest studeren en de ander vond de wind te heftig. In tegenstelling tot anderen die niet konden wachten het water in te rennen met hun surfplank onder hun rechterarm. Nu iedereen hun wetsuit aan had, was de zee van hun. Bij het Noordelijke Havenhoofd waren vooral schuimhappen. Hier moesten de surfliefhebbers vandaan blijven, maar het schuim begon al snel imposanter te worden. Het schuim dat je als kind als kerstmanbaard gebruikte, had een verstikkende werking en resulteerde in de dood van de vijf surfers (Vijf surfers kwamen om, vijf families vertellen hun verhaal, 2020).
Dit is in het kort het verhaal hoe de vijf Nederlandse surfers om het leven zijn gekomen. Het liedje You can’t hurt me now beschrijft de sfeer op dit strand en hoe deze veranderde toen dit tragische ongeval voorviel. Het kern van het liedje is dat het leven je is afgenomen door hetgeen wat je lief hebt. Dit komt vooral terug in de zin ”Such a sad old story, taken by the one you glory”.
You can’t hurt me now | Het ontwerp
Het ontwerp moet respectvol blijven, waardoor in mijn ogen een rustig, clean ontwerp het meest passend is. De zee komt zowel in het liedje als in het waargebeurde verhaal voor, dus ik wil dat de zee in het design centraal staat. Ik wil de zee abstract visualiseren, de visualisatie open is voor interpretatie. Papier en vooral de scheurranden doen me denken aan golven. Ook kunnen diverse papierlagen zorgen voor diepte en gelaagdheid in mijn beeld. Het wit van de scheuren staan symbool voor het verstikkende schuim. Een ronde vorm is toepasselijk voor de cirkelvormige plaat binnenin. Door met diverse lagen te werken kan ik per laag een verhaal vertellen, namelijk het verhaal van de surfers. De hoes moet verandering laten zien, aangezien de dag voor de surfers begon als dé perfecte dag en het liedje een omslag in sfeer beschrijft. Verandering in kleur leek mij hiervoor geschikt. Het begint kleurrijk en per laag verdwijnt de kleur. Wat er uiteindelijk zal overblijven is grauw en grijs. Toch oogt het kleurrijke te vrolijk, zelfs met sombere kleuren.
Joey Bates is een kunstenaar, die ik tijdens mijn beeldonderzoek tegen ben gekomen. Hij maakt papieren sculpturen. Ook heeft hij diverse papieren kunstwerken in één kleur papier gemaakt, waardoor schaduw de lagen van elkaar onderscheidt. Dit inspireert mij om in een kleur te werken. Wit creëert rust en dit leek me het meest passend voor het overbrengen van de juiste sfeer. Ik mis hierin alleen het sombere van het verhaal, want Ik wil in het ontwerp gezogen worden. Elke laag krijgt een andere kleur. De buitenste laag is volledig wit en per laag wordt de tint grijs donkerder. Hierdoor ontstaat er meer diepte in het ontwerp, waardoor je in het ontwerp gezogen wordt. Dit symboliseert de zuigkracht van de zee, wat een verstikkende werking had in combinatie met het vele schuim wat de vijf surfers het leven kostte. Het leven werd ook letterlijk uit hun gezogen. Ook inspireert het werk van Joey Bates mij om niet met scheuren te werk te gaan, maar met een paper-cut effect. Het “papier” is niet gescheurd, maar uitgeknipt in een vloeiende beweging. Deze vloeiende lijnen refereren naar de golven in de zee. Dit geeft mij ook het idee om geen perfect ronde uitsnede te maken zoals ik eerder beschreef.
De typografie kan natuurlijk niet missen op een albumcover. Ik wil een clean en leesbaar lettertype, daarom kies ik voor het font inter bold. De reden waarom ik een dit lettertype wil is omdat ik de tekst wil uitlijnen rondom het beeld. Hierdoor ontstaat er een vloeiende lijn aan letters, waardoor een leesbaar lettertype noodzakelijk is. Ik wil de letters niet alleen uitlijnen, maar ook een uitgeknipt effect geven.
Als laatste toevoeging heb ik bedacht om in de tekst met een kleurverloop te werken. Hiervoor gebruik ik de kleuren appelblauwzeegroen en donkergrijs. Het donkergrijs is dezelfde kleur als de onderste laag van het beeld. Ook dit symboliseert de verandering van sfeer op het strand.
Het ontwerp bestaat uit een voor- en achterkant. De achterkant heeft exact hetzelfde ontwerp als de voorkant, alleen hier ontbreekt de typografie. Ook zijn dit geen lagen die in het papier liggen, maar eerder erop liggen. Dit creëert nog meer diepte, waardoor het ontwerp driedimensionaal oogt. De binnenkant bestaat uit twee helften die in elkaar overvloeien. Dit beeld is geïnspireerd op het strand in Scheveningen.
Ten slotte wil ik de overleden surfers in het ontwerp verwerken. In Scheveningen staat een vis voor iemand die omgekomen is in de zee. De vijf visjes zullen een plekje innemen in de abstracte zee. Niet elke surfer was op dezelfde dag gevonden, vandaar dat ze niet alle vijf in dezelfde laag zijn geplaatst. Mijn interpretatie was dat de surfers onderdeel zijn geworden van de zee. Vandaar dat ik het idee van de visjes toepasselijker vond dan de daadwerkelijke surfers zelf.
Vorige
Volgende
Verotsjka | Het verhaal
Verotsjka is een kort verhaaltje in het boek Verzamelde verhalen 1887 – 1888 van Tsjechov’. Ognjov is een Russische man die in een huis wordt geplaatst bij een man en zijn dochter Verotsjka. Ognjov is een man die vrolijk is van aard. Hij is alleen erg gefocust op geld en andere materialistische zaken. Je kunt wel stellen dat hij erg veel waarde hecht aan getalletjes. Hij heeft in zijn lichaam niet veel ruimte voor andere emoties. In zijn leven is hij nooit blootgesteld aan deze gevoelens, vandaar dat hij er ook geen raad mee weet.
Verotsjka daarentegen is een vrouw die geen enkel probleem heeft bij het uiten van haar emoties. Zij wordt naarmate het verhaal vordert stapelverliefd op Ognjov. Zij windt er ook geen doekjes om en is er vrij duidelijk over. Ze toont veel affectie en verklaart hem al gauw haar liefde voor hem. Hoe duidelijker zij is, hoe ongemakkelijker Ognjov wordt. Er ontstaat chaos in zijn hoofd, waardoor hij ook geen enkel woord weet uit te brengen. Ook wilt hij Verotsjka niet kwetsen, maar diep van binnen weet hij wel dat dat eraan zit te komen. Hoe hard Verotsjka ook probeert om de Russische reus te overtuigen, besluit Ognjov dat hij toch zijn avontuur alleen wilt voortzetten.
Verotsjka | Het verhaal
Ik wil met dit ontwerp illustratief te werk gaan. De kern van het verhaal is Ognjov die geen ruimte heeft voor gevoelens en emoties die Verotsjka voor hem heeft. Ook vind ik het belangrijk dat in het ontwerp naar voren komt dat Verotsjka op allerlei manieren tot hem door probeert te dringen. Mijn eerste ingeving was een doorsnede of binnenkant van zijn hoofd. Het hoofd symboliseert het materialistisch denken en geen gevoel gebruiken. Binnenin speelt zich de chaos af die ontstaat op het moment dat Verotsjka affectie begint te tonen. Toch wil ik in het beeld meer de focus leggen op het geen plek hebben voor deze emoties dan op de chaos die er bij hem ontstaat. Een hart wordt vaak geassocieerd met de plek in je lichaam waar je je gevoel en emoties voelt. Ik heb besloten een hart te illustreren. Rondom dat hart proberen allerlei kleine mensen dat hart te betreden. Dit laat de uitdaging zien dat het niet makkelijk is om bij Ognjov een plekje in zijn hart te veroveren. De kleine mensen stellen allemaal Verotsjka voor, omdat zij al haar charmes in de strijd gooit om hem in te palmen. In het hart ontstaan op sommige plekken scheurtjes en breuken, aangezien Ognjov deze emoties wel zou willen voelen, alleen is er simpelweg geen plek voor. In het hart zit allemaal geld wat weer voor materialisme staat. Getallen en vooral geld vult zijn hart. Het probleem dat ik hem met het vorige idee is dat het in mijn ogen te letterlijk is. Een hart dat voor gevoel staat en geld dat voor materialisme staat. Het is niet origineel en te letterlijk. Ik vind het belangrijk dat ik een boodschap overbreng, maar dat iedereen vrij is om zelf te interpreteren. Ook is liefde iets dat je door je hele lichaam voelt. Als ik alleen al kijk naar de clichés; rode wangen, kriebels in je buik, zweethanden en knikkende knieën. Ik heb besloten om Ognjov zijn volledige lichaam te illustreren. Het ontwerp is wederom beeldvullend. Ook kies ik ervoor om hem geen kleding te geven, alleen een klein broekje om zijn edele delen te bedekken. Kleding zal teveel afleiden van de kern van het verhaal. Een bloot lichaam vind ik toepasselijker omdat ik de focus op zijn lichaam wil leggen. Er ontstaat wel een angst dat hij juist heel open overkomt, omdat hij geen kleding draagt, vandaar dat ik de man in een gesloten houding zal afbeelden. Ook wil ik dat het ongemak van zijn gezicht af te lezen is. Verder blijft het idee van allerlei kleine mensen die zijn lichaam proberen te betreden hetzelfde. Ook deze mensen stellen allemaal stuk voor stuk Verotsjka voor. Zij zetten alles op alles om toch tot hem door te dringen. Zoals ik al eerder beschreef ontstaan er scheuren in zijn lichaam alleen hier komt geen geld uit. Sterker nog, zijn lichaam is leeg van binnen. Deze leegte staat voor het gebrek aan gevoel en emotie. Als je je lichaam alleen maar kunt vullen met materialistisme, kan het in mijn ogen net zo goed leeg zijn. Emoties maakt een mens een mens.
